‘Als ik kon, ging ik hier wonen.’ Twee gemotiveerde vrijwilligers van de Dommelse kinderboerderij geven een inkijk.
De dieren van kinderboerderij Het Weike vragen iedere dag om voedsel en verzorging. Dankzij alle vrijwilligers lukt het om de beestjes alle aandacht te geven die ze nodig hebben, en soms zelfs méér. Mirjan en Marcel komen ’s avonds even terug om te vertellen hoe leuk het is.
Tekst en beeld Evert Meijs
Het is even zoeken naar de Dommelse kinderboerderij, maar als je de bruine bordjes Het Weike volgt, kom je als vanzelf aan de Hovenierwei 18a. De kinderboerderij ligt tegenover een Brabantse langgevelboerderij en vormt samen met Het Weike een gezellig Brabants plekje waar iedere bezoeker zich thuis zal voelen. Mirjan van den Heerik is al in De Goei Kamer van het dierenterrein en zet koffie. Kort daarna verschijnt Marcel van Brunschot. Hij brengt zijn trouwe viervoeter Rowie mee; een mix van een Labrador en een Bordercollie. “Hij helpt iedere keer mee om de dieren binnen te brengen”, zegt Marcel, en daarmee is al gauw duidelijk welke taak hij in de organisatie heeft.
Niet meer weg te denken
“We zijn met name verzorgers, maar Mirjan doet nog heel veel meer. We staan los van het bestuur en maken deel uit van een groep van ongeveer vijftien vrijwilligers”, aldus Marcel, die inmiddels drie jaar actief is op de kinderboerderij. Zo’n vijf jaar geleden reageert Mirjan op een advertentie op Facebook voor een medewerker op woensdagochtend. “Ik had al van alles over de kinderboerderij gehoord, zat toen een tijdje ziek thuis en ben een praatje gaan maken. Ik ben nooit meer weggeweest”, zo klinkt het.
Marcel wil graag zijn bijdrage leveren aan een positieve maatschappij en stapt binnen met de vraag of hij iets kan betekenen. “Ik heb een paar ochtenden meegelopen en krijg de taak om een avond per week alle dieren binnen te laten en eten te geven. Aanvankelijk helpt dochter Elise mee, maar inmiddels gaat Rowie vaker mee.” Op de vraag of hij al dat voer uit elkaar kan houden, zegt hij: “Dat lukt goed, enneh: je hebt er geen hogere wiskunde voor nodig, hoor.”
In Het Weike verblijven diverse soorten dieren als eekhoorns, vogels, geiten, varkens, ezels, schapen, cavia’s, konijnen en kippen. Mirjan: “Het ene varken heet Vincent, naar Vincent van Gogh, want hij heeft ook maar één oor.” Ze lacht. Komt Marcel één avond per week, Mirjan is de hele woensdag present en de zondagavond, en probeert dagelijks even binnen te wippen. Haar taak is behoorlijk uitgebreid. “Ik volgde cursussen over de verzorging van dieren, over dieren-EHBO en over gedragskenmerken van de cavia en het konijn. Daardoor onderhoud ik contacten met de dierenarts, zorg voor de medicatie en actualiseer de Facebook-pagina.” Het welzijn van de dieren speelt duidelijk een grote rol op Het Weike. Daardoor zijn diverse kooien ook vergroot en is er meer speelgoed voor de dieren gekomen.
Buurt betrekken
De stichting heeft het geluk om vrijwilligers te hebben die van allerlei markten thuis zijn. De één is goed in bouwen of uitleg geven over de dieren, de ander schildert graag, verzorgt de dieren of poetst. Allemaal taken die heel belangrijk zijn aan de Hovenierwei 18a. Op dit moment is de kinderboerderij elke ochtend voor het publiek geopend van 09.00 u tot 12.00 u. “Maar”, zegt Mirjan, “we zouden graag ook enkele middagen open willen zijn in de toekomst. Als we nog enkele vrijwilligers bij zouden krijgen, zouden we dat ideaal kunnen verwezenlijken.” Het blijkt dat kinderen het zó leuk vinden om mee te helpen op de boerderij. “Dat vinden wij heel belangrijk. We willen ook de buurt blijven betrekken bij ons werk. Weet je trouwens dat we eieren van onze kippen verkopen, net als allerlei eigengemaakte spulletjes?” Als een uitbreiding van medewerkers kan worden gerealiseerd, is er volgens Marcel en Mirjan nog meer gelegenheid om ook schoolklassen te kunnen ontvangen, van groep 1 tot en met 8.
Geeft de kinderdierentuin nog problemen in de buurt? Marcel: “’s Avonds hoor ik de ezel wel eens balken. Maar dat is toch mooi? Onze vijf hanen doen we ’s avonds expres binnen, om overlast te vermijden. En trouwens, sommige buurtbewoners hebben zelf ook pluimvee.” De medewerkers onderhouden zo goed mogelijk contact met de buurt en staan open voor elke suggestie die binnenkomt. Door de goede relatie met de omgeving komt er ook veel voedsel voor de dieren binnen, krijgen ze een koelkast voor het voedsel, wordt hout geschonken om te timmeren en bieden mensen aan om de ramen te komen wassen.
Gezellig aangekleed
Enthousiast vertelt Mirjan over de mogelijkheid voor kinderen om helemaal los te gaan met de dieren. “Ze mogen zo veel knuffelen als ze willen, borstelen of spelen met de vaste bewoners van Het Weike. En of dat allemaal niet genoeg is; kinderen mogen hier ook zwerfboeken meenemen en in overleg ook spelletjes meepakken voor thuis.” Het is goed toeven op de kinderboerderij, waar De Goei Kamer gezellig is aangekleed. Er hangt zelfs een foto van Herenboer Jac van Beek van Dierenkliniek Dommelen. “Hij heeft heel veel voor ons betekend. Tijdens het jaarlijkse uitje van de vrijwilligers gaat hij altijd mee”, zo klinkt het. De beide vrijwilligers voelen zich met hun hobby als de spreekwoordelijke vis in het water. Mirjan zou zelfs graag permanent op de kinderboerderij willen wonen als het om een betaalde job zou gaan. Maar zover zal het vermoedelijk niet komen..
