Thea van Moorsel, vrijwilliger bij AutoMaatje.
“Ik wilde vrijwilligerswerk gaan doen, maar wel win win.”
In de huiskamer hangt een prachtig schilderstuk uit eigen werk, met bijbehorende keramieken vaas. Thea van Moorsel is de vrouw des huizes en presenteert lekkere koffie. Alle ingrediënten zijn er voor een enthousiast verhaal over het plannen van autoritten voor AutoMaatje, bij Cordaad Welzijn.
Tekst en beeld Evert Meijs
Steeds meer inwoners van Valkenswaard krijgen moeite om van A naar B te komen. Gaat het om een bezoekje brengen aan de huisarts, de familie verblijden met je komst, afgezet worden bij de supermarkt, voor een bezoek aan een poli in het ziekenhuis of voor een bezoek aan een partner in het verpleeghuis? Als je minder-mobiel bent, is het fijn als anderen je er heen willen brengen, eventueel willen wachten en je vervolgens weer thuis brengen. Het geeft de klant een gevoel van vijheid dat hij of zij geen beroep op de omgeving hoeft te doen, ze betalen er tenslotte voor, en men heeft nog een gezellig praatje met de chauffeur. Om deze vervoerservice vlekkeloos te laten verlopen zorgt Thea als planner dat de juiste rit aan de juiste chauffeur wordt gekoppeld.
Solliciteren
“Ik stopte acht jaar geleden met werken. Ik wilde meer tijd voor mijn schilder-hobby en mijn Kunstkring en ging kijken wat ik nog meer zou kunnen gaan doen.” Thea stoot bij de Vrijwilligerscentrale op een vacature voor planner bij AutoMaatje. “Ik solliciteerde, werd aangenomen en doe dit werk nu ruim viereneenhalf jaar.” De Valkenswaardse wil graag vrijwilligerswerk doen, maar wel in een win-winsituatie. “Dus het moet voor mijzelf aantrekkelijk zijn en ik wil iets voor de maatschappij doen”, aldus Thea, die goed met computers overweg kan, het leuk vindt om met mensen om te gaan en mede daardoor uitermate goed in het planner-profiel past.
Sindsdien zit Thea elke week ’n dagdeel op het kantoor in de Hofnar en werkt samen met een collega die hetzelfde werk doet. Elke werkdag staat het AutoMaatje-telefoonnummer ’s ochtends open van negen tot half een. “Met tweeën is het extra gezellig, want het werk is ook om te socializen.” Er is altijd gezellige reuring op de werkvloer door de aanwezigheid van andere collega’s. Zodra Thea ’s morgens haar computer heeft opgestart, komen de eerste aanvragen binnen vanuit de bevolking en start het continue overleg met de directe collega die tegenover haar zit. “We kijken in ons ANWB-computerprogramma welke ritten er door de planners zijn ingepland. Dus een klant belt voor een rit, minimaal twee dagen van tevoren. Die rit zetten we in de computer en zo ontstaat het rittenoverzicht. Iedere dag komen er ritten bij en werken we ritten af.” Er blijken repeterende ritten te zijn: routes die met regelmaat terugkomen, bijvoorbeeld voor mensen die wekelijks naar clubs gaan en voor iemand die een familielid wil gaan bezoeken of regelmatig naar een zorgboerderij gaat, naar de fysiotherapie of de kapper. Zo staat er vaak ’n vijftiental ritten per dag om uitgevoerd te worden.
Chauffeur die het kortst bij woont
Soms belt een cliënt dat door omstandigheden de rit moet komen te vervallen of moet worden gewijzigd. “Maar het kan ook zijn dat de chauffeur een geplande rit moet annuleren. Dan is er voor ons weer werk aan de winkel.” De planners zoeken bij elke rit een chauffeur. Er zijn ongeveer vierhonderd klanten, zes planners en we hebben plusminus vijfenveertig chauffeurs. Bij elke rit wordt de juiste chauffeur gepland. “De computer zoekt uit welke chauffeur het kortste bij de cliënt woont. Want de rit kost de klant 35 eurocent per kilometer, en dat moeten ze na afloop contant betalen”, zo vertelt Thea, die aangeeft dat dat niet altijd even gemakkelijk is. Chauffeurs, uiteraard ook vrijwilligers, zijn niet elke dag beschikbaar en kunnen ziek zijn of op vakantie. “Wij zien in de computer wanneer welke chauffeur beschikbaar is en dan proberen we die te matchen met de cliënt. De chauffeurs zijn regelmatig ouder dan de cliënten”, zegt de gastvrouw met een glimlach. De planner kijkt ook nog of de auto geschikt is voor het eventueel opbergen van een rollator of rolstoel.
Op de vraag of Thea ooit ‘nee’ zegt tegen een cliënt, erkent ze dat dat inderdaad wel eens vóórkomt, maar niet vaak. “Als iemand ’n dag van tevoren of op dezelfde dag belt, zeggen we nee. Behalve als het om een dokter- of ziekenhuisbezoek gaat, dan kijken we nog of het lukt.” Als alles in kannen en kruiken is, wordt de klant enkele dagen van tevoren gebeld dat de rit kan gaan plaatsvinden. De chauffeur wordt door ons via de mail en de knop ‘match’ volledig geïnformeerd over alle ins en outs van de rit: het adres, de vertrektijd, de bestemming, wel of geen rollator, wel of niet achterom komen, wel of niet wachten etc.
Contact is plezierig
Wie zich niet realiseert wat de planner allemaal doet tussen het eerste cliënt-telefoontje en het uitvoeren van de rit, staat perplex van de overlegmomenten en de computerhandelingen die plaatsvinden door de vrijwilligers van AutoMaatje van Cordaad Welzijn Valkenswaard. Thea vindt het fijn om binnenkort deel te nemen aan een workshop via Cordaad Welzijn over het omgaan met mensen met dementie, en over eenzaamheid. “Onze taak is ook om dit te signaleren en eventueel een huisbezoek af te laten leggen door de coördinator. Het werk is interessant en dankbaar om te doen, mede door de diversiteit van de klanten en geen ochtend is hetzelfde. Vaak ervaar je dankbaarheid en je draagt bij aan de maatschappij als één van de duizend Cordaad-vrijwilligers. Daarom hopen we dat nieuwe planners zich zullen aanmelden om ons team te komen versterken. Want het contact met de chauffeurs en de klanten vind ik geweldig!”
